આછી જાગી સવાર,

આ ગીતમાં કવિએ સવારના પ્રકૃતિસૌંદર્યને મનોહર નારીસ્વરૂપે આલેખ્યુ છે. સવારને કવિએ પુષ્પ સૌરભમાં સ્નાન કરીને આકાશના દર્પણમાં એની રૂપઝલકને પ્રસારતી વર્ણવી છે. સાગરજલનો પાલવ, એના કેશ ગૂંથતી વાયુલહરી વાદળાને ફૂલની જેમ એના કેશમાં મૂકે છે એવુ શબ્દચિત્ર આપીને કવિએ પ્રભાતને સ્વપ્નલોક્ની પેલી પારની સુંદરી રૂપે અંકીત કર્યુ છે. પરંતુ પછીથી એ સુન્દરતા સાથે સવારની ભવ્યતાનો પણ સુમેળ સાધ્યો છે. ઊગતા રતુમડા સૂર્યને પ્રભાતના લલાટ પરની ટીલદી રૂપે દર્શાવવામાં કવિકલ્પ્નાની ઊચી ઉડાન દેખાય છે. રૂપક યોજના દ્ધારા કવિએ સ્ત્રીના લાવણ્યને રજૂ કરી દીધું છે.

આછી જાગી સવાર,
નિંદરની મધુ કુંજ થકી ને સ્વપ્નલોકની પાર. - આછી

પારિજાતના શરણે ન્હાઈ
કોમલ એની કાય,
વ્યોમ આયને જેની છાઈ
રંગ રંગની ઝાંય;
ઑઢ્યો પાલવ સાગરજલનો છલછલ નીલનિતાર - આછી

લહર લહર સમીરણની વાતી
કેશ ગૂંથતી જાણે,
અંબોડામાં શું મદમાતી
અભ્ર-ફૂલને આણે;
કે જેનો ઊડતાં પંખીન કલરવ માંહી બહાર - આછી

ભુવનભુવનનાં ઉજ્જવળ રવિની
બિન્દી અહો લગાવી,
દિશા દિશાના મુખરિત કવિની
વાણી રહી વધાવી;
રંગમન્દિર જાવા જાણે સજી રહી સિંગાર - આછી

(પ્રિયકાંત મણિયાર, ‘પ્રતિક’માંથી) (Priyakant Maniyaar - from 'Pratik')