(છંદ : સોરઠા) ઘન આષાઢી ગાજિયો, સળકી સોનલ વીજ,
દૂરે ડુંગરમાળ હોંકારા હોંશે દિયે,
મચવે ધૂન મલ્હાર કંઠ ત્રિભંગે મોરલા,
સળકે અંતરમાંહ્ય સાજણ ! લખલખ સોણલાં.
ખીલી ફૂલ બિછાત, હરિયાળી હેલે ચડી,
વાદળની વણજાર પલ પલ પલટે છાંયડી.
ઘમકે ઘૂધરમાળ સમદરની રણઝણ થતી,
એમાં તારી યાદ અંતર ભરી ભરી ગાજતી.
નહિ જોવાં દિનરાત : નહિ આઘું ઓરુ કશું;
શું ભીતર કે બહરા, સાજણ ! તું હિ તું હિ એક તું.
નેણ રડે ચોધાર તોય વિજોગે કેમ રે ?
આ જો હોય વિજોગ, જોગ વળી કેવા હશે ?
-મનસુખલાલ ઝવેરી (Mansukhalal Zhaveri)
2 comments:
Nice one...really beautiful...
સુરેશભાઈ,
આ તો જોગાનુજોગ જ થયો. તમે એને ટેલીપથી પણ કહી શકો. આનંદની વાત એ છે કે કદાચ આવતા પાંચ વર્ષમાં નેટ પર સારા લેખકો/કવિઓની લોકપ્રિય રચનાઓતો ચપટીમાં મળી જશે તદઉપરાંત તેઓ વિશેની માહિતી પણ મળી જશે. તમે તો ગુજરાતી રચયિતાઓની એકે "wiki" જ તૈયાર કરી રહ્યા છો.
સિદ્ધાર્થ
Post a Comment